ஆடு புலி ஆட்டம் - 7

பாத்து மூணு வாரம் ஆகிடுச்சினு இப்படியா மறந்து போயிடுவீங்க. நான் தாங்க ரவி. மூணு வாரமும் வீக் எண்ட் நித்யா வீட்டுக்கு போனேன். ஊருக்கு கூட போகலை. போன வாரம் என் ரூமேட் அஷோக்கையும் கூப்பிட்டு போயிருந்தேன். அவனும் என்னோட கூகுள்ல தான் வேலை செய்யறான். ஆனா வேலை தேடறானு பொய் சொல்லி தான் கூப்பிட்டு போயிருந்தேன். அவன் எப்ப பார்த்தாலும் பேசிட்டே இருக்கற டைப்பு.

இப்பவெல்லம் ஒரு நாளைக்கு அஞ்சு ஆறு மணி நேரம் ஃபோன்ல பேசிக்கறோம். ஆனா என்ன பேசனோம்னு அடுத்த நாள் ஞாபகமிருக்க மாட்டீங்குது. ஆனா ஜாலியா இருக்குது. இந்த மாதிரி நான் எப்பவுமே சந்தோஷமா இருந்தது இல்லைனு நினைக்கிறேன்.

நமக்கு பிடிச்சி பொண்ணுக்கிட்ட பேசினாவே இவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கும்னு நான் நினைக்கல. அதுவும் மத்த பொண்ணுங்க யார்கிட்ட பேசும் போதும் நான் இவ்வளவு சந்தோஷமாவும் இருந்தது இல்லை. இந்த வாரம் ஊருக்கு போகலாம்னு ப்ளான். அவளும் வரதா சொல்லியிருக்கா. திருவண்ணாமலை போய் அங்க இருந்து அவ கள்ளக்குறிச்சி போகலாம்னு ப்ளான்.

நாளைக்கு தானே வெள்ளிக்கிழமை. அதான் நாளைக்கு இராத்திரி கிளம்பலாம்னு ப்ளான். அவ காலைல கிளம்பலாமானு கேட்டா. நான் தான் ஒரு நாள் முழுசா வீணாகிடும். அதனால ஒரு எட்டு ஒன்பது மணிக்கா கிளம்பலாம். அப்ப தான் விடிய காலைல திருவண்ணாமலைல இருந்து பஸ் கிடைக்கும்னு சொல்லியிருக்கேன். பாக்கலாம்.

இருங்க நித்யா போன் பண்றா பேசிட்டு வரேன்.

இந்த நேரத்துல எங்க கிளம்பி போயிட்டு இருக்கேனு பாக்கறீங்களா? ஏதோ முக்கியமான விஷயம் உடனே கிளம்பி வானு சொல்லி ஃபோன் பண்ணா. அவ குரல்லயும் ஏதோ பதட்டம் தெரிஞ்சிது. அதான் உடனே கிளம்பிட்டேன். அவ வீட்டுக்கு போய் சேரதுக்குள்ள எப்படியும் மணி பத்தாகிடும்னு நினைக்கிறேன்.

"என்னாச்சு?"

"ஒன்னும் இல்ல. நீ இன்னைக்கு ராத்திரி இங்க ஸ்டே பண்ண முடியுமா?"

"புரியல"

"கொஞ்சம் பிரச்சனையாகிடுச்சி. இன்னைக்கு ராத்திரி இங்க ஸ்டே பண்ணிட்டு நாளைக்கு காலைல சீக்கிரமா வினோதினி அக்காவையும், வினிதாவையும் கூப்பிட்டு போய் அவுங்க வீட்ல விட்டுட்டு நாம அப்படியே நம்ம ஊருக்கு போகலாம்."


உள்ள வினோதினி அக்காவும், வினிதாவும் அழற சத்தம் கேட்குது. கண்டிப்பா ஏதோ சிரியசா நடந்திருக்கு. என்னனு தெரியாம எப்படி உதவறதுனு தெரியல.

"சரி. விஷயம் என்னனு நான் தெரிஞ்சிக்கலாமா? தெரியக்கூடாதுனு நினைச்சா வேண்டாம்"

"இல்லை ரவி. கொஞ்சம் நேரமாகட்டும் சொல்றேன்"

"ஹிம்ம்ம்... சுரேஷ், செந்தில், அருண் எல்லாம் என்ன ஆனாங்க?"

"இந்த நேரம் பார்த்து பசங்க எல்லாம் எங்க காலேஜ் ஈசிஈ பையன் ஒருத்தனுக்கு ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ்னு நேத்து மெட்ராஸ் கிளம்பி போய்டானுங்க. அதான் உனக்கு போன் பண்ண வேண்டியதா போச்சு"

"நீ என்ன விஷயம்னு சொன்னா என்னால எப்படி உதவ முடியும்னு பார்ப்பேன். இந்த இடத்தை பார்த்தா ஏதோ பெருசா நடந்த மாதிரி இருக்கு"

"ஹிம்ம்ம்ம்.... வினோதினி அக்கா சூசைட் அட்டெம்ப்ட் பண்ணாங்க"

"வாட்?"

"ஆமா. ஏதோ ஒரு ஃபோன் கால் வந்துச்சு. அழுதுகிட்டே கிச்சனுக்கு போனாங்க. நான் பின்னாலயே போனேன். கத்தி எடுத்து கைல கட் பண்ண போனாங்க. நல்ல வேளை நான் தடுத்துட்டேன். வினிதாவும் சரியா வந்துட்டா. அப்ப இருந்து ரெண்டு பேரும் அழுதுகிட்டே இருக்காங்க. எனக்கு பயமா இருந்துச்சு. நீ பக்கத்துல இருந்தா கொஞ்சம் தைரியமா இருக்கும்னு நினைச்சேன். அதான் வர சொன்னேன்"

"ஹும்ம்ம்... உனக்கு ஏதாவது ஐடியா இருக்கா?"

"இல்லை. வினிதாக்கு கூட என்னனு புரியல. அப்ப இருந்து ஏன்க்கா ஏன்க்கானு கேட்டு அழுதுட்டு இருக்கா"

"ஏதாவது லவ் மேட்டரா?"

"தெரியல. ஆனா எனக்கு தெரிஞ்சி அப்படி இருக்காதுனு தான் நினைக்கிறேன்"

"சரி. அக்காகிட்ட நான் பேசி பாக்கறேன்"

"இப்ப வேண்டாமே"

"இருக்கட்டும். அவுங்க எனக்கும் அக்கா தான். வா போய் பேசலாம்"

உள்ள வினோதினி அக்காவும், வினிதாவும் அழுது கண்ணு வீங்கியிருந்தது. எப்படி ஆரம்பிக்கறதுனு தெரியல. இருந்தாலும் நம்மலால உதவ முடிஞ்சா கண்டிப்பா உதவி ஆகனும்.

"அக்கா. ஏன்க்கா இப்படி பண்ணீங்க? ஏதாவது பிரச்சனைனா, நாங்க எல்லாம் இல்லை?"

"இல்லப்பா. உனக்கு எல்லாம் இது சொன்னா புரியாது"

"அக்கா. என்னை நீங்க வேற ஆளா தான பாக்கறீங்க? உங்கள நான் என் அக்கா மாதிரி தான் பாக்கறேன். என்கிட்ட சொன்னா உங்க பாரம் குறையும்னு நீங்க நினைச்சா சொல்லலாம். இல்லைனா வேணாம். ஆனா எந்த காரணத்துக்காகவும் தப்பா முடிவு எடுக்காதீங்க. வீ ஆர் தேர் ஃபார் யூ"

"ஹிம்ம்ம்"

அரை மணி நேரமா யாரும் பேசாம, ஒருத்தர் முகத்தை ஒருத்தர் பார்த்துட்டு இருந்தோம். வினோதினி அக்கா பேச ஆரம்பிக்கறாங்க. இருங்க.

"எனக்கு ஏதாவது ஒண்ணு ஆகிடுச்சினா யாரும் கவலைப்படாதீங்க. எனக்கு உங்ககிட்ட சொல்லறதுக்கு ஒண்ணு தான் இருக்கு. எந்த காரணத்துக்காகவும் ஃபேக் போட்டு வேலைக்கு சேர்ந்துடாதிங்க. அவ்வளவு தான். இதுக்கு மேல என்கிட்ட எதுவும் பேசாதீங்க"

ஏதாவது லவ் மேட்டர்னு நினைச்சேன். பிரச்சனை பெருசா இருக்கும் போல இருக்கு...

(தொடரும்...)