தாய்ப்பால்

"முருகேசன்" தமிழ்நாட்டின் வறண்ட பூமியை நமக்கு வளமையான பூமியாக மீட்டு தந்தவர். நமது பாரம்பரிய அணுகுமுறையின் மூலம் வறண்ட ஆறுகளை வற்றாத ஜீவநதியாக்கியவர். இந்த வருடத்தின் ஆசிய அமைதிக்கான விருதை வாங்கியவர். அரசாங்கத்துடன் கருத்து மோதல்களுக்கு பெயர் பெற்றவர். அதிகம் படிக்காதவர். இங்கே ஓடிக்கொண்டிருக்கும் தென்பெண்ணை தான் இவர்களால் ஜீவ நதியாக்கப்பட்ட முதல் ஆறு. இதோ அவருடன் ஒரு நேர்காணல்

ஆசியாவின் அமைதிக்கான விருதை பெற்றதுக்கு வாழ்த்துகள். இது உங்க இருபது வருட உழைப்பிற்கு கிடைத்த வெற்றினு வெச்சிக்கலாமா?
ஆமாங்க. எல்லாம் என் உழைப்பு தான். அதோ தெரியுது பாருங்க குளம். அது நான் ஒருத்தனே தோண்டினது.

என்னங்க நிஜமாவா சொல்றீங்க?
இது எப்படி நான் தனி ஆளா உருவாக்கனதுனு சொன்னது உண்மையா இருக்க முடியாதோ. அது மாதிரி தாங்க அந்த விருது என் தனி ஒருத்தன் உழைப்புக்கு கிடைச்சதும்னு சொல்றதும் உண்மையில்லை. அது எங்க கூட சேர்ந்து வேலை பார்த்த அனைவருக்கும் சேர்த்து கொடுத்தது.
சொல்லிவிட்டு முருகேசன் சிரித்தார்.

வறண்ட நதிகளை வற்றாத ஜீவநதியாக்கியது எப்படி சாத்தியமானது?
முதல்ல நாங்கள் நதிகளை சரி செய்ய முயற்சி பண்ணலைங்க. பாரம்பரிய முறைகளை பின்பற்றி எங்க கிராமத்துக்கு தேவையான தண்ணியை சேமிக்கணும், எப்பவும் விவசாயம் செய்ய தண்ணி தடையா இருக்க கூடாதுனு ஆரம்பிச்சது தான் எங்களோட இந்த இயக்கம். முதல்ல நாங்க கட்டின குளங்கள் மழை தண்ணியை சேமிச்சி வைச்சி வருஷம் முழுசும் கிடைக்கிற மாதிரி எங்களுக்கு உதவுச்சு. அது நிலத்தடி நீர் மட்டத்தை உயர்த்துச்சு. அது தான் இன்னைக்கு நாம பார்க்கிற இந்த மாற்றத்துக்கு காரணம். அதோ கிழக்கால அங்க தெரியுது பாருங்க. அது தான் நாங்க கட்டின முதல் குளம்.

அவர் காட்டிய குளத்தை சுத்தி பச்சை பசேலன மரங்களும், முக்கால்வாசிக்கு மேல் தண்ணீரும் இருந்தது. சிறுவர்கள் தூண்டில் போட்டு மீனுக்காக காத்திருந்தனர்.

இந்த இயக்கத்தை ஆரம்பிக்கனும்னு உங்களுக்கு எப்படி எண்ணம் ஏற்பட்டது?
நான் அதிகம் படிக்காதவங்க. பத்தாவது கூட படிக்கல. எப்படியும் நிலம் இருக்கு விவசாயம் பண்ணி பிழைச்சிக்கலாம்னு இருந்துட்டேன். 2009வது வருஷம், எனக்கு இருபத்தி ஏழு வயசிருக்கும். எங்க மாமன் மகள் செண்பகத்தை எனக்கு கட்டி வைக்கலாம்னு எங்க ஆத்தா என் மாமன் வீட்டுக்கு பொண்ணு கேக்க போச்சு. அப்ப என் மாமன், எதுவும் படிக்காத உன் பையனுக்கு எப்படி என் பொண்ணை கொடுக்கறதுனு சண்டை போட்டிருக்கு.

என் அம்மாவும் எங்களுக்கு நிலமிருக்கு, வெவசாயம் பண்ணி பொழைச்சிக்குவேனு சொல்லிருக்கு. ஊருல தண்ணி இல்லை, கூலிக்கு ஆள் இல்லை, எல்லா சின்ன பையலுங்களும் பங்களூரு, மெட்ராசுனு கொளுத்து வேலைக்கு போயிட்டானுங்க. இருக்கறவங்களும் ரெண்டு ரூபாய்க்கு அரிசி கெடைக்குதுனு வாங்கி தின்னுட்டு வேலைக்கு வர மாட்றானுங்க. இதுல எங்க இருந்து உன் பையன் வெவசாயம் பாப்பான்னு சொல்லி அனுப்பிட்டாரு.

அப்பறம்?
எங்க ஆத்தா என் கிட்ட வந்து இதை சொல்லி கஷ்டப்பட்டுச்சு. செண்பகத்துக்கும் என் மேல உசுரு. எனக்கும் தான். சரி நாமலே நேர்ல போய் மாமன் கிட்ட பேசி பார்க்கலாம்னு போய் பேசனேன். என் கிட்டயும் அதையே சொல்லிடுச்சு. எனக்கு என்ன பண்றதுனே தெரியல. பம்பு செட்டுக்கு நேரா போய் மருந்து எடுத்து குடிக்க போனேன். அங்க ஏதேச்சையா வந்த என் தாத்தா அதை பார்த்து தடுத்துட்டாரு. அப்பறம் நடந்ததெல்லாம் சொல்லி அழுதேன்.

அவருக்கு என் மேல ரொம்ப கோபம் வந்துடுச்சு. "உன் வயசு பசங்க எல்லாம் இந்த மாதிரி சின்ன சின்ன விஷயத்துக்கு இப்படி முடிவெடுக்கறதால தான் ஊரு இப்படி இருக்கு. உங்களுக்கு எல்லாம் இந்த வயசுலயே உழைக்க கஷ்டமா இருக்கு. சினிமா, டீவினு சுகமா வாழ பழகிட்டீங்க" அப்படினு சொல்லி திட்னாரு. எனக்கு அழுகையும் கோபமும் வந்துச்சு. நான் மட்டும் உழைச்சா எப்படி விவசாயம் பண்ண முடியும்? தண்ணிக்கு எங்க போவேனு? கேட்டேன் அப்ப அவர் சொன்னது தான் இந்த திட்டம்.

அந்த திட்டத்தை பத்தி கொஞ்சம் சொல்லுங்களேன்
எங்க தாத்தாவுக்கு அப்பயே வயசு 80 சொச்சம். அவர் அதுக்கு முன்னாடி இந்த ஊர்ல வெவசாயம் பார்க்கும் போது அவுங்களுக்கு எப்படி தண்ணி கஷ்டம் இல்லாம இருந்தாங்கனு எனக்கு விளக்க ஆரம்பிச்சாரு. ஊருல அதுக்கு முன்னாடி எங்க எல்லாம் குளம் இருந்துச்சுனு அவர் சின்ன வயசுல கேட்டது, பார்த்ததை வெச்சி சொன்னாரு.

அந்த இடம் எல்லாம் சும்மா அவுங்க இஷ்டத்துக்கு கட்டினதில்லை. ஊர்ல மழை பெஞ்சா தண்ணி எங்க வந்து தங்கும்னு பார்த்து அங்க இருக்கறவங்க கட்டின குளங்கள். அதே இடத்துல மறுபடியும் எல்லாரும் சேர்ந்து குளம் வெட்டி முதல்ல மழை தண்ணிய சேர்ப்போம். அப்படி சேர்ற தண்ணிய ஒரு ரெண்டு, மூணு வருஷத்துக்கு பயன்படுத்தாம அப்படியே விடணும்னு சொன்னாரு. அப்ப தான் நிலத்தடி நீர் உயரும்னு சொன்னாரு. அதை தான் செஞ்சோம்.

ஊருல மக்கள் எப்படி அதுக்கு உதவனாங்க?
நானும், என் சிநேகிதக்காரவங்களும் சேர்ந்து தான் இதை ஆரம்பிச்சோம். மொத்தம் நாங்க பதினாலு பேரு. கிரிக்கெட் டீமா இருந்து அப்படியே நண்பர்கள் ஆகிட்டோம். முதல் குளத்தை நானும் அவுங்களும் தான் ஆரம்பிச்சோம். ஒரு மாசமா வெட்டி கூட எங்களால வெட்டி முடிக்க முடியல.

ஒரு குளம் தோராயமா பதினாறு அடில இருந்து முப்பது அடி ஆழமும், நானூறுல இருந்து அறு நூறு சதுர அடியும் இருக்கும். நாங்க பாதி வெட்டும் போதே எங்களுக்கு நம்பிக்கை குறைய ஆரம்பிச்சுது. அப்ப தான் பொங்கல் வந்துச்சு. சரியா எல்லா பசங்களும் ஊருக்கு வர ஆரம்பிச்சானுங்க.

நாங்க பண்றதை பார்த்துட்டு எல்லாரும் எங்க கூட இறங்கிட்டானுங்க. அத்தனை பேரும் சேர்ந்து அதை ஒரு வாரத்துல முடிச்சோம். இப்ப நினைச்சா கூட எனக்கு ஆச்சர்யமா இருக்கு. ராத்திரி பகல்னு பார்க்காம பண்ணது அது. முதல் குளம் வெட்டி முடிச்சதுக்கு அப்பறம் ஊர்ல இருக்கற எல்லா பெரியவங்களும் எங்களுக்கு உதவ ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. அது தான் எங்களுக்கு உத்வேகமா அமைஞ்சது.

அந்த வருஷம் முடியறதுக்குள்ள ஊரை சுத்தி பதினோரு குளம் வெட்டி முடிச்சோம். முதல் வருஷம் கார்த்திக தீபத்தன்னைக்கு தான் எல்லா குளமும் ரொம்புச்சு. அது தான் என் வாழ்க்கைலயே சந்தோஷமான நாள்.

முருகேசன் கண்களில் நீர் எட்டி பார்த்தது.

இந்த மாதிரி ஒரு குளம் வெட்டறதுக்கு எவ்வளவு செலவு ஆகும்?
இந்த மாதிரி குளம் வெட்ட அம்பது ஆயிரத்துல இருந்து ரெண்டு லட்சம் வரைக்கும் அன்னைக்கு தேதிக்கு ஆச்சுங்க. இன்னைக்கு தேதிக்கு பார்த்தா இருபதுல இருந்து நாப்பது லட்சம் ஆகுங்க. ஆனா எங்களுக்கு லேபர் செலவு இல்லைங்க. மெஷினுக்கு ஆகறது தான். எல்லாமே எங்க மக்களோட உழைப்பு தாங்க. அதனால எல்லாருக்குமே அதுல பங்கு இருக்கு.

நாங்க இந்த மாதிரி பசுமையாக்குன புதுசல எல்லா ரியல் எஸ்டேட் காரங்களும் எங்களுக்கு வலை விரிச்சாங்க. ஆனா நாங்க யாருமே நிலத்தை விக்க முடியாதுனு சொல்லிட்டோம். சோறு போடற நிலத்துல வீடு கட்டினா எதை தின்னுவானுங்கனு தெரியல? அதே மாதிரி நாங்க குளம், ஏரி, ஆறு அதை எல்லாம் சுத்தி நிறையா மரமும், வெட்டி வேரும் வளர்க்க ஆரம்பிச்சோம். அதுவும் எங்களுக்கு நிலத்தடி நீரை அதிகமாக்க உதவுச்சு.

இந்த மாதிரி குளம் கட்டினதால ஏற்பட்ட மாற்றங்கள் என்னனு கொஞ்சம் சொல்லுங்களேன்

இருங்க. கொஞ்சம் தண்ணி குடிச்சிட்டு பேசலாம்.

இந்தாங்க இந்த ஊத்து தண்ணிய குடிச்சி பாருங்க. எங்க எல்லாரோட வேர்வையும் இதுல இருக்கு. ஆனா உப்பு கரிக்காதுங்க. சொல்லிவிட்டு

சிரித்தார்.

தண்ணிர் சர்க்கரை போல இனித்தது.

சரி இப்ப கேள்வி கேளுங்க

இந்த மாதிரி குளம் கட்டினதால ஏற்பட்ட மாற்றங்கள் என்னனு கொஞ்சம் சொல்லுங்களேன்
முதல்ல நிலத்தடி நீர் மூணே வருஷத்துல 10 அடிக்கு மேல வர ஆரம்பிச்சிது. அது கொஞ்ச கொஞ்சமா ஆத்து பக்கத்தலயும் மேல ஏற ஆரம்பிச்சிது. பெண்ணையாத்துல தண்ணிக்கு பதிலா மண்ணு லாரி தான் ஓடிட்டு இருந்தது. நாங்க செஞ்ச மாற்றத்தால ஆத்து பக்கத்துல ஊத்து எல்லாம் திரும்ப வர ஆரம்பிச்சிது.

எங்களை பார்த்துட்டு சுத்து பத்துல இருக்கற கிராமங்கள்ல இருந்து எல்லாம் ஆள் வர ஆரம்பிச்சாங்க. ஒவ்வொரு ஊரா எங்க கிராமத்துல இருக்கற எல்லாரும் போய் வேலை செய்ய ஆரம்பிச்சோம். எங்களோட வெற்றி அவுங்களுக்கு ஒரு உந்துதலா இருந்துச்சு. ரெண்டு ரூபாய்க்கு கொடுத்த அரிசி எங்களுக்கு அப்ப ரொம்ப உதவியா இருந்துச்சு. சாப்பாடு சுலபமா கிடைச்சுது. நாங்க உழைக்க தயாரா இருந்தோம். ஊரு முழுக்க மாற்றம் ஏற்பட்டது.

அஞ்சே வருஷத்துல எங்க ஊர்ல மூணு போகமும் வெளைய வெச்சோம். இங்க இருந்து கொளுத்து வேலைக்கு போனவங்க எல்லாம் இந்த கிராமத்து காத்தும், நல்ல தண்ணியும் கிடைச்சா போதும்னு வர ஆரம்பிச்சாங்க. தமிழ் நாட்ல இப்ப நிறைய கிராமத்துல இதை பண்ணிட்டோம். இன்னைக்கு கிராமத்துல தான் அதிக பேர் இருக்காங்க.

நகரத்துல இருக்கறதை விட கிராமத்துல இருக்கறதை தான் மக்கள் விரும்பறாங்க. வேற வழி இல்லாதவங்க தான் அங்க இருக்காங்க. பெண்ணையாறு, பாலாறு, அரிசிலாறு, கடனா நதி அது நாலுத்தையும் இது வரைக்கும் ஜிவநதிகளா மாத்தியிருக்கோம். இன்னும் பத்து வருஷத்துல எல்லா ஆத்தையும் மாத்தி காட்டுவோம்.

உங்களுக்கும் அரசாங்கத்துக்கும் இவ்வளவு சண்டை ஏற்பட காரணம் என்ன?
வேற என்னங்க? பயம் தான். முதல்ல குளம் கட்டும் போது எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. அடுத்து ஆறு மாசத்துல பன்னெண்டு குளம் வெட்டினோம். உடனே அரசாங்கத்துல இருந்து ஆள் வந்துட்டாங்க. குளம், ஏரி, ஆறு எல்லாம் அரசாங்கத்துக்கு சொந்தமானது. அவுங்க அவுங்க இஷ்டத்துக்கு வெட்ட கூடாது. அதுக்கு எல்லாம் ஒரு கணக்கு இருக்கு. இப்படி இஷ்டத்துக்கு வெட்டினா மண் அரிப்பு வரும்னு சண்டை போட்டாங்க. இத்தன நாளா இல்லாத அரிப்பு நாங்க குளம் வெட்றதால தான் வர போதானு சண்டை போட்டேன். உனக்கு விஞ்ஞானம் தெரியாதுனு சொன்னான்.

வெள்ளக்காரன் சொல்லி கொடுத்தது தான் விஞ்ஞானம்னா இங்க மூவாயிரம் வருஷம் மனுசன் எதைங்க தின்னுட்டு இருந்தான். வெள்ளைக்காரன் வரதுக்கு ரெண்டாயிரம் மூவாயிரம் வருஷத்துக்கு முன்னாடியே இங்க விவசாயம் பண்ணிட்டு தானே இருந்தோம். முதல்ல நம்ம ஊர்ல எப்படி வெவசாயம் பண்ணிட்டு இருந்தோம்னு படி. அப்பறம் அதுல என்ன தப்பு இருக்குனு சொந்தமா யோசிச்சி சொல்லு. அப்ப ஒத்துக்கறேன் உன் விஞ்ஞானத்த. அதை விட்டுட்டு அவன் அங்க டேம் கட்டினானு அதனால நானும் கட்டுவேனு சொல்றது விஞ்ஞானமில்ல.

அப்பறம் மணல் கொள்ளை. எவ்வளவு சொல்லியும் கேக்காம மினிஸ்டர் ஆளுங்க மண்ணை திருடினானுங்க. ஒரு நாள் இராத்திரி எல்லாரும் சேர்ந்து பதினஞ்சி லாரிய மடக்கி எல்லா டிரைவரையும் அடிச்சி கைய காலை உடைச்சிட்டோம். அதுக்கு போலிஸ் அரெஸ்ட் பண்ணாங்க. ஊர்ல இருக்கற எல்லாரும் பேசி எங்களை வெளிய எடுத்தாங்க. ஆனா அதுக்கு அப்பறம் ஊர் பக்கம் எவனும் மண் அள்ள வரல. நாங்களாவது அடிச்சதோட விட்டோம். மணமுண்டில பன்னெண்டு லாரியை எரிச்சானுங்க. அந்த பிரச்சனைல அரெஸ்ட் ஆனவர் தான் இப்ப அமைச்சரா இருக்காரு. சொல்லிவிட்டு சிரித்தார்.

சரி இன்னும் அரசாங்கத்தோட உங்களுக்கு பிரச்சனை தொடருதே?
தண்ணி அரசாங்கத்தோட சொத்துனு சொல்ற வரைக்கும் அது தொடர்ந்துகிட்டே தான் இருக்கும். மண்ணை ஜெயிச்ச எந்த ராஜாதி ராஜனும் தண்ணிய சொந்தம் கொண்டாடினது இல்லை. தண்ணி என்னைக்குமே மக்களுக்கு சொந்தமானது. ஒவ்வொரு உயிருக்கும் அதை கிடைக்க வைக்க வேண்டிய கடமை மட்டும் தான் அரசாங்கத்துக்கு இருக்கு. மனுசன்னு மட்டும் இல்லை. மரம், செடி, ஆடு, மாடுனு எல்லாத்துக்குமே தண்ணி சொந்தம். மலைங்க எல்லாம் பூமி தாயின் மார்பு, தண்ணி அதுல வர தாய்ப்பால், நாம எல்லாரும் பூமி தாயின் குழந்தைகள்னு படிச்சிருக்கேன். அது எவ்வளவு உண்மை.

சரி இவ்வளவு போராடிருக்கீங்க. இதுல நீங்க ரொம்ப கஷ்டமா நினைச்சது எது?
2009 கார்த்திகை தீபத்தன்னைக்கு நாங்க வெட்ன குளத்துல எல்லாம் தண்ணி ரொம்பிடிச்சினு ரொம்ப சந்தோஷமா இருந்தேன். என் வாழ்க்கைல பெருசா சாதிச்ச மாதிரி இருந்தது. அன்னைக்கு ராத்திரியே செண்பகம் நான் வெட்டின குளத்துலயே விழுந்து செத்துடுச்சு. நான் ஆத்து மணல் அள்ளற பிரச்சனைல ஜெயிலுக்கு போயிருக்கேனு என் மாமன் செண்பகத்தை வேற ஒருத்தனுக்கு கண்ணாலம் பண்ணி வைக்க பார்த்திருக்காரு. அதுக்கு பயந்து அவ அந்த முடிவ எடுத்துட்டா. என்கிட்ட ஒரு வார்த்தை சொல்லிருக்கலாம். வறண்ட பூமியையே மாத்தலாம்னு போராடிக்கிட்டு இருக்கறவனால என் மாமன் மனச மாத்த முடியாமலா போயிருக்கும்?

அவர் கண்களில் மீண்டும் நீர் எட்டி பார்த்தது.

இந்த மண்ணுல விவசாயம் பார்க்க முடியாதுங்கற காரணத்தால எந்த உயிரும் போக கூடாதுனு இன்னும் உத்வேகமா உழைக்க ஆரம்பிச்சேன். இருபது வருஷமானதே தெரியல. எப்படியும் இன்னும் பத்து வருஷத்துல தமிழ்நாட்ல இருக்கற எல்லா ஆத்துலயும் வருஷம் முழுசும் தண்ணி இருக்கற மாதிரி பண்ணுவோம். அது தான் இப்ப என் லட்சியம்.

அவர் கண்களில் நம்பிக்கை ஒளி தெரிந்தது.